Dom szkieletowy, czyli jaki?

Rozwój technologii w budownictwie umożliwia inwestorowi wybór najbardziej odpowiedniej metody wznoszenia domu. Oparte na drewnie szkieletowe konstrukcje, mimo rosnącej popularności, nadal kojarzą się raczej z domkami letniskowymi, niż z tradycyjną zabudową jednorodzinną. Wynika to głównie z braku wiedzy inwestorów na temat różnych możliwości budowy domu w technologi szkieletowej. Metoda metodzie nierówna Technologię szkieletową, w zależności od sposobu budowy, można podzielić na kilka metod, z których najbardziej popularne są: skandynawska, kanadyjska i niemiecka. Pomimo funkcjonującego podziału, „szkieletówka” wielu osobom kojarzy się tylko z domami kanadyjskimi, które jako pierwsze dotarły do Polski. Najważniejsze, aby przełamać ten stereotyp. Szkieletowe rozwia?zania są zróżnicowane. Poza techniką wznoszenia, charakteryzują się odmiennymi parametrami użytkowymi. - mówi Sylwester Jankowski z firmy Tektum, stawiającej domy w skandynawskiej technologii modułowej. Jeśli nie liczyć fundamentu, montaż i wykończenie domów szkieletowych odbywa się na sucho, więc można to uznać za cechę wspólną. Dzięki temu problemy z pozostałościami po betonowaniu oraz składowaniu wapna, cementu i piasku automatycznie znikają. Dodatkowo, teren po budowie można z łatwością uprzątnąć. - dodaje. Spos?ród doste?pnych na rynku technologii, pochodząca ze Skandynawii metoda modułowa zasługuje na najwie?ksze uznanie. Przy pomocy tej techniki wykonuje sie? z powodzeniem nie tylko domy jednorodzinne czy szeregowe, ale także wielokondygnacyjne budynki mieszkalne wielorodzinne, uz?ytecznos?ci publicznej, szkoły, przedszkola, kos?cioły, a nawet ogromne sale kinowo-koncertowe. Do wznoszenia tego typu budynków wykorzystuje sie? specjalne, przygotowane wczes?niej w fabryce, gotowe moduły. Długowiecznos?c? takich budynków moz?e wynies?c? nawet 300 lat, głównie ze wzgle?du na najwyz?szej jakos?ci drewno importowane ze Skandynawii oraz unikatowy system wentylacji s?cian - zaznacza Jankowski. Metoda kanadyjska natomiast opiera sie? na przygotowaniu na placu budowy szkieletu drewnianego i stopniowym obudowywaniu go kolejnymi warstwami – ocieplaja?cymi, konstrukcyjnymi czy wykon?czeniowymi. „Kanadyjczyki”, ze wzgle?du na najniz?sze parametry jakos?ciowe i uz?ytkowe, zalicza sie? do najsłabszych rozwia?zan? w klasie domów szkieletowych. Istotne znaczenie maja? warunki, w jakich powstaje taki dom, gdyz? drewno, wełna i inne materiały naraz?one sa? na szkodliwe działanie czynników atmosferycznych. Z kolei oparta na niemieckich rozwia?zaniach technologia cie?z?kiego, drewnianego szkieletu prefabrykowanego jest zbliz?ona do metody skandynawskiej. Charakteryzuje sie? dobrymi parametrami, lecz - niestety - budynki tego typu w całos?ci wykonywane sa? w specjalnym „termosie”, stąd okres ich użytkowania jest krótszy i wynosi najwyz?ej 50-60 lat. Niemieckiej metody szkieletowej nie można poza tym wykorzystać do budowy wielokondygnacyjnych budynków mieszkalnych, uz?ytecznos?ci publicznej i tym podobnych konstrukcji. Solidna drewniana konstrukcja Szkielet drewniany to specyficzna konstrukcja, która wymaga użycia wysokiej klasy materiałów. Drewno, jako surowiec naturalny, ma wyja?tkowe cechy ekologiczne: jest zdrowe, dzięki czemu stwarza niepowtarzalny mikroklimat. Po poddaniu włas?ciwej obróbce staje się bardziej wytrzymałe i elastyczne. Wcia?z? pozostaje materiałem nowoczesnym, głównie ze względu na wydłużony proces starzenia. Do dzis? w wielu regionach s?wiata zachowuje pozycje? podstawowego materiału budowlanego. Systemy szkieletowe oparte na drewnie można dostosować do wymagań inwestorów, zarówno pod wzgle?dem estetyki, jak i moz?liwos?ci kształtowania bryły i elewacji obiektu, co pozwala na realizacje? ciekawych projektów. Poza zaletami w postaci krótkiego czasu montażu, są znane z rozwiązań energooszczędnych. Zanim jednak inwestor zdecyduje się na realizację projektu w technologii szkieletowej, powinien poznać jej wszystkie możliwości. Dzięki temu wybierze metodę najbardziej odpowiadającą potrzebom konkretnej inwestycji.