Zgodnie z założeniem, że budynek muzeum musi w jakiś sposób nawiązywać do działalności twórczej samego artysty, powstał projekt inspirowany koncepcjami ambalażu, czyli opakowania. Cała trudność polegała na znalezieniu takiego rozwiązania architektonicznego, które korespondowałoby z miejscem, w którym budynek miał stanąć. Na dość niedużej trójkątnej działce, na której znajduje się już zabytkowa Elektrownia Podgórska, za dwa lata ujrzymy więc surową formę w kolorze rdzewiejącego żelaza, o nieco postindustrialnym charakterze. Architekci rozplanowali to w taki sposób, że budynek, nie łącząc się bezpośrednio z elektrownią, niejako nad nią zawiśnie, tworząc rodzaj pewnego mostu, ramy czy mówiąc językiem samego artysty - ambalażu.
Ponieważ dorobek Tadeusza Kantora przedstawia się bardzo imponująco, podobnie zresztą jak założenia kulturalne inicjatorów projektu, to i centrum kultury, które powstanie na jego cześć, musiało spełnić pewne wymagania gabarytowe. W efekcie zaplanowano około 800 m² powierzchni wystawienniczej. Prócz muzeum, przewidzianego na ekspozycję stałą twórczości artysty, znajdzie się tam także nowoczesne centrum wystawiennicze, centrum teatralno-konferencyjne, nowoczesny ośrodek dokumentacji historii teatru i sztuki wizualnej, centrum konserwacji sztuki współczesnej, czytelnia, biblioteka, księgarnia i magazyn, na tę część zbiorów, które nie zmieszczą się w stałej ekspozycji.
Konkurs na projekt rozstrzygnięto już we wrześniu 2006 roku. Wygrał go krakowski zespół projektowy nsMoonStudio Sp. z o.o.- Agnieszka Szultk i Piotr Nawara, który ma na swoim koncie takie realizacje, jak chociażby wielofunkcyjny kompleks medialny RMF FM, budynek biurowy dla Krakowskiego Parku Technologicznego czy krakowski apartamentowiec Dom z Gontu, za który to architekci otrzymali Nagrodę Roku SARP 2004 w kategoriach „Inwestycja" i „Budynek mieszkalny". Nad projektem Muzeum współpracowali z IQ2 Konsorcjum - Wizja Sp. z o.o. - Stanisław Deńko.
Projekt muzeum przez lata budził spore kontrowersje, a jego inicjatorzy właściwie już od początku borykali się z problemami organizacyjnymi - były trudności z wyborem działki, z uzyskaniem zgody na budowę, a wreszcie kłopoty finansowe. Jeszcze w lipcu br. nie było wiadomo, czy ma szansę na realizację, ponieważ w ostatniej chwili radni sejmiku wyrazili niezadowolenie z powodu jego dotowania przez samorząd (75% środków na realizację pozyskano z dotacji unijnych). Jedak wydaje się, że prac już nic nie wstrzyma. Kompasinwestycji będzie śledził ich postęp.
fot.: www.cricoteka.pl